Iedere twee weken een column van de buurtsportcoaches van de gemeente Velsen. Vandaag is het woord aan Andres Kiekens. Hij is buurtsportcoach in IJmuiden en richt zich als zodanig op de sportstimulering van de jongeren in de gemeenten. In deze column aandacht voor de invulling van de vrije tijd voor kinderen en jongeren.
Buurtsport? Waarvoor is dat? (door: Andres Kiekens)
Jaren geleden vroeg men mij of ik interesse had in de functie van buurtsportcoach. “Klinkt leuk’, dacht ik. Ik heb veel met sporten gedaan en doe dat nog steeds met veel plezier. Ik heb op zwemmen gezeten, voetbal, karate, atletiek, heb veel gefietst, geklommen en parachute gesprongen, gefitnest en volgens mij nog een paar dingen tussendoor. Sportervaring genoeg dus. Maar wat zou nu mijn toegevoegde waarde voor de organisatie zijn als buurtsportcoach, zo vroeg ik me af.
Cruyff Court
Wat mijn meerwaarde kon zijn bleek al snel. Zo was het Cruyff Court net neergezet en daar ging niet alles helemaal zoals men wilde. En dat was nou typisch zo’n situatie die ik zou kunnen veranderen in mijn functie als buurtsportcoach, zo vertelde men mij. ‘Te gek’, dacht ik, ‘Een kans om met mijn competenties iets te gaan doen wat zowel met jongerenwerk (mijn 1e vak ) als met sport te maken heeft’.
Geclaimd
Het bleek dat bij het Cruyffcourt regelmatig jongeren en kinderen werden weggestuurd door andere jongeren die vonden dat ze daar de hele dag konden voetballen zonder rekening te houden met anderen. Zodra de groep aankwam gingen sommigen kinderen al uit eigen beweging weg om maar geen problemen te krijgen met de mannen die het veld geclaimd hadden als ‘het hunne’.
Ik had toch wel even mijn bedenkingen van hoe ik dat aan zou moeten pakken. Even vertellen aan die grote gasten dat ze niet de enige zijn op de wereld zijn en een ander ook wat tijd moeten gunnen op dat mooie nieuwe veld? Ik had mijn twijfels of dat wel zou werken.
Achteraf is het mij echter bijzonder meegevallen. Sterker nog, van mijn oplossing hebben beide groepen van geprofiteerd. Zowel de grote jongeren als de andere groepen die aanvankelijk niet aan bod kwamen. 
Naast brute kracht ook techniek
Ik heb de jongeren aangesproken en gevraagd of ik mee mocht voetballen. Dat mocht. ‘Laat maar eens wat zien!’ Nu ben ik allesbehalve een wereldvoetballer, maar wat ik miste aan talent kon ik goedmaken met enthousiasme. Na afloop ben ik gaan praten. Ik heb uitgelegd dat ik verschillende dingen van ze had geleerd, zoals sommige mooie technieken! Ook heb ik ze uitgelegd dat snelheid en brute kracht onderdelen waren van de sport die ze goed onder de knie hadden, maar dat de techniek nog kon groeien.
Vervolgens vertelde ik wat ik kwam doen op het Cruyff Court en hoe zij daar ook hun voordeel mee konden doen. Ik heb ze verteld dat ze hun techniek veel scherper konden maken door samen in het veld te gaan staan met andere groepen. Speel tegen zoveel mogelijk verschillende mensen. Van steeds dezelfde tegenstanders ga je niets méér leren dan wat je al hebt gezien en waarschijnlijk al kunt.
Spelen tegen de kleintjes leerzaam voor iedereen
Sterker nog: ga spelen tegen de groepen met kleintjes! Als je je techniek wilt perfectioneren, dan is tegen een groepje kleintjes spelen een goed idee. Dit komt omdat je je balbeheersing gaat vergroten als je tegen een wellicht niet zo goede maar wel grotere groep spelers moet voetballen en als je niet meteen de bal kunt afspelen omdat er steeds van die kleintjes tussendoor lopen. Frustrerend misschien in eerste instantie, maar heel leerzaam! En wat de kleintjes er aan hebben en ervan opsteken om te spelen tegen en met de groteren is overduidelijk. Als je in het veld staat met spelers die steeds trucjes met je uithalen ga je zoeken naar oplossingen, en die vind je!
Toernooien
Kwamen de ‘kleineren’ eerst niet aan spelen toe, vanaf dat moment ging het anders. Ik ben verschillende toernooien gaan organiseren met deelnemers tussen 10 en 18 jaar. De ene keer met gescheiden leeftijden en dan weer gemengd, vaak op dezelfde dag. Zodat iedereen aan spelen toe zou komen.
Scheidsrechteren
De volgende stap was dat ik aangaf dat er ook scheidsrechters moesten komen. Dat wil zeggen: dat ze zelf bij toerbeurt moesten scheidsrechteren. Daar hadden ze niet zo’n zin in. Niet erg verassend. Ze vonden eigenlijk dat ik dat maar moest doen. Maar omdat ik zelf vaak meespeel werkt dat niet goed. En buiten dat, dan leren ze er niks van. Want laat één ding duidelijk zijn: ook van scheidsrechteren leren ze veel. Vooral de regels natuurlijk, maar ook hoe je partijtjes in goede banen leidt.
Als je jongeren verder kunt helpen in de regels van de sport, als je ze respect voor de scheidsrechter bij kunt brengen door ze te laten zien hoe dat nou is, als je ze iets te doen kunt geven tussen de wedstrijden die ze zelf moeten spelen, als je ze het gevoel van leiderschap kunt laten ervaren wat een scheidsrechter toch ook heeft. Dan twijfel je toch niet meer? Nuttig voor de jeugd om te fluiten!
Mensen die ik als klein jongetje heb leren kennen zijn nu grote jongens en mannen. Schitterend om te zien hoe zij in de avond hele toernooien spelen met grote groepen, en iedereen kan mee doen.
Iedereen doet mee!
Voor mij een enorm fijne werkplek, buiten , als buurtsportcoach. Uitdagend ook, en een enorm voorrecht om te mogen doen als je weet wat je de jeugd allemaal mee kunt geven voor hun mooie toekomst. Vergeet het feit niet dat kinderen en jongeren hard zijn en makkelijk iemand buitensluiten. Tijdens buurtsport doet iedereen mee. En als inkoppertje: iedereen weet, sporten is goed voor lichaam en geest!
Met sportieve groet! Andres Kiekens, buurtsportcoach van Stichting Welzijn Velsen
